werck vulbroͤcht/van torn deden ſe woͤten/De krafft de
ſe hadden vorlarn/woͤrden ſe erſt dar ſoͤken/ Do ſprack
de reſe vth grimmen torn / beguͤnd ſick ſuͤlueſt floͤken/
recht wol wat my van dy wert daͤn / do ick dy hadde
gebunden/ſchold ick dy doͤdet haͤn.
Vnd do wold ick dy fruͤchten nicht / ſo recht wath
my van dy geſchicht/ he terſpalde dar behende / Mit
ſynem ſwerdt ein groten ſteen/ er beider krafft de was
nicht kleen/ hinder dat ſuͤluige ende/ Hildebrandt ſick
aldar vorbracht/ hinder des ſtenes ſchroffen/ Wol vor
dem groten reſen ſtarck/ was groͤter (deñ)denn ein auen/Den
ſteen he tho dre ſtuͤcken ſpalt/her Hildebrandt de olde/
dar hinder ſick entheelt.
Hildebrandt dem was wol tho modt/he ſchroet em
in ſyn rock ſo gudt/ vnd dorch ſyn gudt geſmyde/ Dat
ydt em vor de voͤt aff henck/ (vñ)vnd em dat blodt van hen=
den ginck/ Hildebrandt was geſcheide/ He nam der ol=
den wunden waͤr / de em ſyn here hadd ſchroten/ He
hoeff ſick ſnellichliken dar/ tho dem reſe Sigenoten/
Stack em dar vele der wunden deep/ dat em dat blodt
ein vadem / jegen den henden leep.
De reſe na Hildebrande ſloech/ein ſteen datſuͤlue all
aff droech/do beguͤnde de reſe klagen/Her Hildebrandt
bald her voͤr her ſpranck/ſyn ſwerdt vaſt vp den reſen
klanck/van erem groten ſlagen/ Weyet in dem berg re=
cht als ein windt/ als quem ein vngeweder/ Se hoͤu=
wen thoſamen geſwindt / vnd weren beide gar bitter/
Se hadden degenheit genoech/her Hildebrandt de olde/
den reſen echter ſloech.
He droep der olden wunden ein / de reſe de moͤchte
des dar neen/lenge nicht mehr driuen/ Do dreuen ſe
einander dar/Hildebrandt nam des reſen waͤr/he leth
en dar nicht bliuen/ſyn ſwert he do vaten (begañ)begann /Hil=
de=