a
Hiltbrant der ſprach jch tuͦ (ſeĩ)ſein nicht
was mir darumb (võ)von eüch geſchicht
ir verheiſſent mir dennen·
Das ir nit wuͤllent jn den than
hyn ʒuͦ dem riſen reiten·
Do ſprach der fürſt gar lobeſan
jch will ʒuͦ allen ʒeiten.
In eüwerm treüwem rat beſtan
do ſprach hiltibrant der alte
moͤcht jch mich daran lan·
Ja ſprach der edel fürſt von bern
hiltbrant der ſprach ſo will jch gern
eüch von dem riſen ſagen.
Herr wiſſet ir noch wol den ſtein
do ir dem hiltegrein allein
ſein ſchweſter hand erſchlagen·
Do wont ein riß heiſt ſigenot
der iſt deß gremmen mage·
Er wart auff vnſer beider tot
vnd ligt dort an der lage.
Wo vnſer einer für jn rit
ſo müſt er mit jm ſtreiten
deß ließ er warlich nit.
Do ſprach der edel fürſt von bern
den gremman wolt jch ſehen gern
nun laſt vns ʒuͦ jm reiten·
Hiltbrant ſprach ʒwar jch enwil
wann jch hab hoͤren ſagen vil
Von ſeinem groſſen ſtreiten·
man ſpricht was helden für jn gang
der laß er kein geneſen·
Auff vier ort iſt ſo ſcharff ſein ſtang
nit ſcherpffer moͤcht ſy weſen.
Vnd gleiſt das (mã)man ſich dar jn ſicht
herr kumbt ir ʒuͦ dem riſen
ir ſecht was eüch geſchicht·
Do ſprach von bern herr ditrich
hiltbrant es ſtuͤnd vns leſterlich
das wir nit toͤrſten ſehen·
Deß ſtarcken riſen tegenheit
wo man das von vns beiden ſeit
ſo moͤcht man gar wol yehen·
b
Wir lieſſen das durch groſſe forcht
das ſprech die welt gemeine·
Wer er noch alſo wol verworcht
ſo will jch recht alleine·
ʒuͦ jm doch reiten jn den than
vnd wer er halber ſtehlen
ſo wil jch jn beſtan.
Do ſprach ſich meyſter hiltebrant
das wider rat jch eüch ʒuͦhant
als jch dan ſol (võ)von rechte·
Jch hab bey allen meinen tagn
von keinem ſterckarn hoͤren ſagn
beid ritter vnd auch knechte·
Sy meiden all den ſelben than
wol vor dem ſtarcken riſen·
Do ſprach der fürſt ſo lobeſan
man hat mich offt gebriſen.
Solt mein guͦt lob hie vndergan
het jch noch tauſent leibe
ſy muͤſten all dar an·
Hiltbrant der ſprach ſo iſt mir leit
das jch eüch von dem riſen ſeit
das wiſſent auff mein treüwe·
Nun laſt mich mit eüch jn den than
O edler fürſt ſo lobeſan
es ſoll eúch nit gereu*~wen:
Ob ſich der vngefuͤge man
herr eüch würd ʒuͦſchwere·
Darnach ſo wolt jch jn beſtan
das es mein ende were·
Do ſprach der fürſt ſo hoch genant
jch befilhe deinen eren.
bürg ſtett vnd all mein lannt
Das iſt mit dir gar wol bewart
wann jch will eynig auff die vart
vnd ſolt jch darumb ſterben.
Er hieß gar bald bringen her
ros ſchilt harnaſch vnd ſein geſper
wann jch will breiß erwerben/
Wol an dem riſen ſigenot
der vnſer beider ſanden·
Geferet ſeer biß jn den tot