Baben up'n Barg
Nee, wat 'ne Pracht, 'ne rore Pracht
hier baben vun de Hög'!
Dat is, as wenn 'ne Brut sick lacht,
de grön Saat in ehr Hochtitsdracht
vun Samt un Sid dor leg.
So wit dat Og reckt, Feld an Feld,
hier Rapp, dor Weit un Gast!
Wu sick dat rägt un rögt un stellt
un Kopp an Kopp tosamen höllt
in Schäpel, Drömt un Last!
De Rogg so blag; dat dampt un stiggt
un stiwt sick in sin Bläut;
dat reckt un winnt sick rut un flüggt,
as ob dat dusend Flœgel kriggt
un ut sin Schott sick dreigt.
Dor uppe Wisch, de gröne Wisch,
dor liggt dat Swad an Swad;
dat rückt so frisch, so söt un frisch,
as Gott sin Sägen uppen Disch,
wenn Middag klappert wad.