Prost Nijohr!
Dor singt jo vun den Morrnstirn wat
dor vun de Landstrat her –
kik, Moder, is de Krendschol dat?
Hans, mak dat Dur up ehr!
Un wen üns hüt Prost Nijohr! bringt
un dorto sonn schön Leed üns singt,
in Gottes Jesu Nam'
is he mi hier willkam'.
Na, Moder, gah man hen un hal
ehr orig Brot un Speck
un stell'n Kros mit Warmbier mal
in't Rühr ehr inne Eck,
do ok'n bäten Honnig mank –
de Snee liggt deep de Landstrat lank,
de Jungs sünd half verklamt,
dat sünd twee Mil se kam'.
Lang œwerst irst den Slœtel her,
den Slœtel to min Schapp!
Ick meen, 'n Daler gäw wi ehr,
een Markstück wir to knapp.
De Rogg de lohnt un stiggt in'n Pris'.
Süh, dorför bün ick Schult, Lowis'!
Dat weest du, Moder, jo –
wat schüddst den Kopp du so?
Na, Jungs, nu halt eens orig ut,
as wir'ck de Suprindent,
recht ute Bost un vull un lut
vun Anfang bet to Enn!
Dat de Kalfakter Takt recht höllt
un nümms nich ute Tonort föllt,
dat Moll mi nich versitt –
paßt up, ick sülm sing mit!
Süh, dat hett orig woll mi dan,
dat heet'ck mi noch'n Leed!
Un as dat gahn schall, hett dat gahn –
man, Jungs, dat ji dat weet't
un achter't Uhr juch schriwt, dat Moll
dat gung noch nich so, as dat soll,
ji tröckt to dull vun Ledder –
na, œwer't Johr kamt wedder!