Begöschen
Du wist mi man begöschen
un meenst dat doch nich so;
as Immen bi de Röschen
stellst du un singst dorto.
Min blanke Kron de lat mi
un grip nich nah min'n Kranz
du söchst man för de Strat mi,
nich för din Hus mi, Hans!
Du gierst man nah din Lüsten
un hest mi gor nich leef;
du söchst mi man in Düstern,
un dat don all de Deew.
Din Hart, din Seel verspreckst du
un snackst mi gor to schön –
man mit din Ogen steckst du
as mit'n Metz nah een'n.
Du wist mi man begöschen
un meenst dat doch nich so;
as Immen bi de Röschen
stellst du un singst dorto.