Alte verheylte schäden blůten leicht. Der frü wil herr sein / der můß lang knecht sein. Den das glück reich macht / den machet es auch wider arm. Den das glück empor hebt / den wirffts auch wider ins kat. Es flohe kein vogel nie so hoch / er setzet sich zu letzst auff die erd. Schön öpffel sein auch wol saur. Ehr vnd reichthumb vergehn bald.