Keiner verlasse sich auff den andern. Man sagt / daß auff ein zeit zwen gesellen mit einander gewandert haben / vnd da ein Beer an sie ist kommen / ist der ein eilends auff einn baum gestigen / vnd seinn gesellen allein gelassen. Da aber diser kein hülff gewüßt hat / ist er auff die erde nider gefallen auffs angesicht / Der Beer ist vmb jn her gangen / vnd dieweil der ligende keinn athem liesse / meynet der Beer / er were todt / vnd gieng also daruon / Dann der Beer / wie man sagt / thůt keinem todten menschen nicht. Da der Beer wegk was / steigt der wider vom baum /vnd fragt seinn gesellen / was doch der Beer zů jm gesagt hett / da er jm also vmb die ohren vnd vmb den kopff gangen were. Der ander antwort: Er sagt zů mir / du werest ein schalck / ich solt mich vor dir hůten /vnnd mich nimmer mehr auff einn andern verlassen. Sůch die wörter: Wer einn steyn nit allein erheben kan / der soll jn auch selbander ligen lassen. Item / Selbs ist der man.