An eine Hönische vnnd mehr als kluge Person Ihr glaubets warlich nicht/ wie schön es sey zusehen/ Wenn Ihr den krummen Halß noch dreymal krümmer macht/ Vnnd durch den weiten Mund so wunder liblich lacht/ Mit dem Ihr jedes Mensch wisst hönisch zuverschmehen/ Der weiß vor Hoffart nicht/ wie Ihm doch sey geschehen/ Vnd zeucht zu närrisch auff/ mit seiner newen Tracht/ So hat Euch jener nicht des Grusses wehrt geacht/ Dem must Ihr seine Sprach vnd alle Wort verjähen/ Dem mangelts an der Stirn/ vnd jener siht nicht recht/ Der dort ist gar zu schön/ der hier ist gar zu schlecht/ Weil aber Ihr so klug seid/ Mängel anzuschawen/ So fast den Spiegel doch in Ewre schwartze Hand/ Ich weiß/ eh denn Ihr Euch solt haben drin erkandt/ Werd Ihr mehr Mängel sehn/ denn Ihr wol jtzt dörfft trawen.