22. Dat kümmt endlich doch an den Rechten De oll Postmeister Möller fröggt Den Jungen, de de Breiw utdröggt: »Hest du de Breiw besorgt, Jehann?« »Ja, Herr!« – »Ok den, de an Den Jehann Krischan Engel wir, De bi den Snider Block is in de Lihr? Hest du sin Wahnung endlich funnen?« »Ja, Herr«, antwurt de Burs, nahdem hei sick besunnen, »Ja, Herr. Doch mit den ollen Breiw Dor gung mi dat tauirst ganz eklich scheiw; De Sak, de was sihr bisterig, Denn in de Laagerstrat, dor wahnt hei nich Un wahnt en En'n lang wider an den Strand; Un wahnt nich rechtsch – ne! linker Hand; Un wahnt ok nich in't drüdde Stock – Ne! hei wahnt unnen in en Keller; Sin Meister is nich Snider Block, Sin Meister, de heit Snider Teller; Hei sülwst, hei heit nich Krischan Engel – Ne! hei heit Ann'meriken Dürten Rist, Un't is ok keinen Sniderbengel – Ne! Herr, 'ne olle Waschfru is't.«