538. D' Weiz'.
Oberpf. von
J.A.
Pangkofer.
'S is g'weian an oita Pflega
A bittaböisa Mou,
Dea hout die Bauan g'schunden,
Un eih vial Jargs thou.
Hout Leut' und Kuarfüarst b'schissen,
Su vial a nou hout kinnt;
Doh endla kreigt da Tuifel,
Davou an reten Wind.
Dea pfoiten af da Nodel,
Bis gweian übag'nou,
Und wei sei Stündel kemma,
Dou g'langt a g'woltla zou.
Un in an Souck do trougt an
Am Schwiarzlber geih fuat,
Da Mou, dea thout dawacha
Zun Glück am reten Uat.
Jeises, Moarie und Josef!
In seina Angst a schreit,
Dou hout en g'schleu da Tuifel
In Weiha z' gneigast keit.
Mou sida duaten weizen
Ols oarme Seil da Mou,
Un Jeida thout si scheuzen,
Dea z'naacht's voubei geiht drou.
Doh dea'n wullt dalöisen
Dea meüt a Pflega sey,
Vun Banangout und Kuarfüarst
Ols wei an Engel rei.